Category Biznes

Producent może wpływać celowo na zmianę poszczególnych faz cyklu życia produktu, a zwłaszcza na przedłużenie fazy II i III lub skrócenie fazy I i IV. Te zmiany oraz przedłużenie całego cyklu życia produktu zależą głównie od ożywienia działalności marketingowej związanej szczególnie z dystrybucją i aktywizacją sprzedaży oraz od zmian właściwości produktu.

W planowaniu płac stosuje się odrębne metody w stosunku do tej grupy pracowników, której płaca zależna jest od nakładów pracy, inne metody – w odniesieniu do pracowników wynagradzanych za czas pracy. W pierwszym wypadku chodzi o płace za prace normowane i planowana wysokość płac zależy od wielkości produkcji oraz stawki za jednostkę produkcji, w drugim wypadku zaś planowana wysokość płac zależy od przepracowanego czasu przez wszystkich zatrudnionych i stawki za jednostkę czasu według tabeli płac.

Porównując wskaźniki w różnym zakresie i w różnych ujęciach, o których wspomniano w poprzednim punkcie, należy określić odchylenie między sprecyzowaną w trakcie analizy wielkością badanego zjawiska a bazą będącą podstawą oceny. To ustalenie różnic wynika z porównania wymienionych wielkości i dlatego w niektórych opracowaniach można spotkać się ze znakiem równości między metodą porównań i metodą odchyleń. Opracowania te traktują metodę odchyleń poniekąd jako dalszy ciąg metody porównań, wynikający z logiki jej praktycznego stosowania.

W planowaniu liczby pracowników zatrudnionych przy pracach nienormowanych bierze się pod uwagę rozmiar pracy, jaki ma być wykonany w okresie planowym, lub liczbę stanowisk pracy, jaka ma być obsadzona. Przeważnie podstawą są tu dane statystyczne z okresów ubiegłych dotyczące zatrudnienia i wskaźników związanych z zatrudnieniem. Przy posługiwanu się danymi statystycznymi należy mieć jednak na uwadze wszelkie przeobrażenia w technice i organizacji oraz zmiany na rynku pracy, które wpływają na korektę informacji z okresów ubiegłych.

Podobnie podmiot gospodarczy stale płaci swym pracownikom z pewnym opóźnieniem w stosunku do czasu wykonania pracy, co wynika z konieczności obliczenia kart pracy, czasu przepracowanego, wielkości premii i innych danych oraz sporządzenia listy płac. Należność pracowników za liczbę dni opóźnienia wypłaty od dnia wykonania pracy do chwili wypłacenia wynagrodzenia stanowi zobowiązanie i jest wykorzystane na sfinansowanie działalności gospodarczej. Również składki na ubezpieczenie społeczne, niektóre podatki i inne zobowiązania są płacone z opóźnieniem w stosunku do terminu zarachowania.

Naprawa bieżąca obejmuje stosunkowo niewielki zakres prac i polega na wymianie lub reperacji nielicznych, najczęściej zużywających się części i elementów maszyn. Naprawa średnia obejmuje wymianę poważniejszych elementów i części maszyn. Naprawiany obiekt jest na pewien okres wycofany z ruchu.

Clearing wielostronny różni się od clearingu dwustronnego głównie sposobem wyrównywania sald. Podstawą wprowadzenia clearingu wielostronnego, zwanego również clearingiem multilateralnym, jest zawarcie przez państwa w nim uczestniczące odpowiedniej umowy międzynarodowej i powołanie międzynarodowej instytucji rozrachunkowej, którą zazwyczaj jest bank. Do tej instytucji rozrachunkowej, nazywanej agentem, wszystkie kraje objęte umową zgłaszają w określonych okresach salda należności osiągnięte za dany okres z każdym partnerem we wzajemnej wymianie. Instytucja rozrachunkowa dokonuje rozliczeń wielu sald należności i zobowiązań dwustronnych każdego kraju, przeprowadza ich kompensatę przez wzajemne potrącanie należności i zobowiązań oraz ustala jedno saldo dla każdego kraju w stosunku do instytucji rozrachunkowej. Z wielu sald brutto powstaje więc w stosunku do poszczególnego kraju saldo netto, które może stanowić zobowiązanie danego kraju w odniesieniu do agenta wymagające uregulowania lub należność przekazywaną przez agenta danemu partnerowi. Warunkiem clearingu wielostronnego jest przeliczanie sald dwustronnych wyrażonych w różnych walutach na jedną walutę określoną w umowie.

W Polsce od 1990 r., stosuje się wewnętrzną wymienialność złotego, a kurs był początkowo ustalony w stosunku do dolara USA. W 1991 r., wprowadzono zmiany w sposobie ustalania poziomu kursu złotego i jego relację do dolara zastąpiono relacją do koszyka walut, czyli zestawu określonych ilości wybranych walut. Udział wybranych walut w koszyku wynosi: 45% – dolar USA, 35% – marka niemiecka, 10% – funt szterling, 5% – frank francuski i 5% – frank szwajcarski.

Najogólniej rentowność przedsiębiorstwa oznacza, że dochody uzyskane przez przedsiębiorstwo z działalności gospodarczej przewyższają jego koszty. Mówi się wówczas, że przedsiębiorstwo jest rentowne. Gdy koszty są większe do uzyskiwanych dochodów, wtedy określa się przedsiębiorstwo jako deficytowe albo mówi się o rentowności ujemnej.

Jednostka prowadząca działalność gospodarczą osiąga wpływy pieniężne z tytułu wykonywania tej działalności. Wpływy te stanowią przychód danej jednostki. Przedsiębiorstwa przemysłowe, rolne, handlowe, usługowe (np. budowlane, transportowe i inne) uzyskują swe główne i zasadnicze przychody ze sprzedaży produktów, towarów, robót i usług. Sprzedaż produktów, towarów i usług następuje po cenach sprzedaży lub według umownych kwot należnych za dokonaną sprzedaż.

Oprócz środków gospodarczych długotrwałego użytkowania zaliczanych do środków trwałych, które nie zmieniają swej zewnętrznej postaci w wielu cyklach produkcyjnych, jednostka gospodarcza posiada również środki będące w ciągłym obiegu, co związane jest ze zmianą postaci tych środków. Jednostka gospodarcza za posiadane środki pieniężne zakupuje od innych przedsiębiorstw surowce, materiały, paliwo i inne dobra materialne potrzebne do prowadzenia działalności gospodarczej, a następnie wytwarzane wyroby sprzedaje i uzyskuje za nie znów środki pieniężne. Następuje tu więc zamiana pieniędzy na surowce i materiały, z których początkowo wytwarza się półfabrykaty, by je przekształcić w produkty gotowe, zamienione w końcu znowu w środki pieniężne.

W metodzie simpleks pierwszy krok polega na znalezieniu podstawowego rozwiązania dopuszczalnego i sprawdzeniu, czy jest ono rozwiązaniem optymalnym. Jeżeli to pierwsze rozwiązanie nie jest optymalne, na jego podstawie oblicza się następne rozwiązanie dopuszczalne i sprawdza się jego zasadność. Obliczenia te powtarzane są tak długo, aż zostanie znalezione rozwiązanie optymalne w danych warunkach.

Stosunek prawny wiążący firmę ubezpieczeniową z ubezpieczającym i ubezpieczonymi nawiązywany jest z reguły w formie umowy ubezpieczeniowej . Dowodem zawarcia tej umowy jest polisa ubezpieczeniowa (wzór 1).