Działalność inwestycyjna kończy się z chwilą odbioru inwestycji do eksploatacji, co następuje na podstawie protokołu odbioru spisywanego między wykonawcą inwestycji a inwestorem. Stwierdzone w trakcie odbioru usterki powinny być przez wykonawcę usunięte. To samo dotyczy usterek, jakie mogą wystąpić po odbiorze, lecz w czasie okresu gwarancyjnego, który może wynosić nawet 3 lata od chwili odbioru obiektów budowlanych.
Niezmiernie istotną sprawą – oprócz rzeczowego wykonania zadań inwestycyjnych – jest terminowość wykonania i przekazania inwestycji. Oddanie inwestycji do użytku w terminie wynikającym z założonego cyklu inwestycyjnego umożliwia przewidzianą w harmonogramie eksploatację obiektu i zapobiega nadmiernemu zamrożeniu nakładów inwestycyjnych.
Klasyfikacja inwestycji może być przeprowadzana z różnych punktów widzenia. Ze względu na kierunek lokowania nakłady inwestycyjne najczęściej dzieli się na:
– nakłady na roboty budowlano-montażowe, dotyczące budowy lub rozbudowy budynków i budowli oraz robót związanych z montażem maszyn i urządzeń produkcyjnych:
– nakłady na zakup maszyn i urządzeń, obejmujące koszty zakupu i odbioru maszyn, urządzeń i pozostałego wyposażenia technologicznego sprowadzanych z importu i od dostawców krajowych:
– pozostałe nakłady, do których zalicza się koszty związane z nabyciem terenu, koszty prac projektowych inwestycji, koszty dotyczące naboru pracowników i ich szkolenia itp.
– Ze względu na przeznaczenie inwestycji rozróżnia się:
– inwestycje produkcyjne, dotyczące środków trwałych służących do produkcji dóbr lub usług w takich działach gospodarki, jak przemysł, budownictwo, rolnictwo, handel itd.:
– inwestycje nieprodukcyjne, mające na celu stworzenie i polepszenie warunków bytowych ludności przez budowę i rozbudowę szkół, przedszkoli, schronisk dla bezdomnych, ośrodków zdrowia itp.
Leave a reply