Planowanie zapasów polega na ustaleniu zapasu materiału na początek i na koniec okresu planowego i wynikającego z tego przyrostu lub ubytku zapasu. Zapas na początek roku planowego jest przeważnie ustalany w drodze szacunku na podstawie przewidywanych dostaw i zużycia do końca roku poprzedzającego okres planowy (może to być również zapas faktyczny), jako zapas końcowy przyjmuje się zaś zwykle normę zapasu.
Planowane zapotrzebowanie opiera się na planowanym zużyciu oraz planowanych zapasach i zawiera ilości materiałów, jakie muszą być w okresie planowym sprowadzone w celu wykonania zadań planowych. Zapotrzebowanie oblicza się odejmując zapas początkowy od sumy zużycia i zapasu końcowego.
Dalsze środki niezbędne dla realizacji zadań jednostki gospodarczej objęte są planem zatrudnienia i wynagrodzeń. Plan zatrudnienia określa liczbę pracowników w poszczególnych grupach i o wymaganych kwalifikacjach potrzebnych do wykonania zadań firmy w okresie planowym. Wielkość planowanego zatrudnienia zależy od wielkości zadań przypadających do wykonania w okresie planowym, wydajności pracy oraz czasu pracy pracowników.
Planowaną wydajność pracy, wyrażającą stosunek wielkości produkcji do ilości czasu zużytego przez pracowników do jej wytworzenia w okresie planowym, ustala się na podstawie norm pracy i analizy dotychczasowego wskaźnika wydajności pracy oraz zamierzonych przedsięwzięć wpływających na poprawę tego wskaźnika.
Jeżeli na przykład norma wydajności pracy, ustalona w wysokości 25 szt./h, wykonywana była dotychczas w 105%, a w okresie planowym w wyniku usprawnień organizacyjno-technicznych przewiduje się wzrost wydajności o 4%, to planowaną wydajność pracy oblicza się jako iloczyn normy przez współczynnik dotychczasowego wykonania normy (1,05) i przewidywanego wzrostu wydajności pracy (1,04). Planowana wydajność pracy wynosi więc: 25 szt./h -1,05-1,04 = 27,3 szt./h.
Leave a reply