Potrzeby kredytowe ustalane są w różny sposób, zależnie od tego, czy mają służyć sfinansowaniu potrzeb dotyczących składników majątku trwałego, czy też składników majątku obrotowego potrzebnych do bieżącej działalności jednostki gospodarczej.
Ustalenie potrzeb kredytowych w zakresie finansowania majątku trwałego opiera się na programowanym rozwoju podmiotu gospodarczego. Niekiedy potrzeby na realizację zadania inwestycyjnego zwiększającego majątek trwały, takie jak koszty nabycia maszyn i urządzeń, ich transport i montaż, budowa pomieszczeń itp., ustala się po prostu na podstawie programu inwestycyjnego lub przewidywanego rozwoju jednostki gospodarczej. Decyzje stanowiące podstawę określenia programu inwestycyjnego wynikają z celów, jakie podmiot gospodarczy zamierza osiągnąć, a mogą one dotyczyć rozszerzenia wielkości produkcji wyrobów lub usług, wprowadzenia na rynek nowego wyrobu, wdrożenia nowej technologii, poprawy warunków ochrony środowiska, usprawnienia produkcji pomocniczej, polepszenia warunków dystrybucji towarów itp. Gromadzenie środków na inwestycje przez emisję akcji (powiększenie kapitału akcyjnego) lub obligacji na rynku kapitałowym dotyczy tylko nielicznych, większych podmiotów gospodarczych mających ugruntowaną pozycję na rynku. Zdecydowana większość jednostek gospodarczych pokrywa zapotrzebowanie na środki potrzebne na finansowanie inwestycji z posiadanego aktualnie kapitału własnego, a jeśli kapitału tego nie starcza, sięga po kredyt bankowy. Podmiot gospodarczy może przeznaczyć na inwestycje część zysku, środki z odpisów amortyzacyjnych, nie wykorzystane chwilowo środki z funduszów specjalnych, w dość krótkim przedziale czasowym i inne kapitały własne. Wysokość zapotrzebowania na kredyt dla powiększenia majątku trwałego określa więc różnica między nakładami na inwestycje w danym okresie, wynikającymi z programu inwestycyjnego, a wspomnianymi wyżej środkami, jakimi dysponuje podmiot gospodarczy.
Leave a reply