Stosunek prawny wiążący firmę ubezpieczeniową z ubezpieczającym i ubezpieczonymi nawiązywany jest z reguły w formie umowy ubezpieczeniowej . Dowodem zawarcia tej umowy jest polisa ubezpieczeniowa (wzór 1).
W ubezpieczeniach obowiązkowych wystawiane są dowody ubezpieczenia, spełniające podobną funkcję co polisa ubezpieczeniowa. Umowa ubezpieczeniowa zawiera takie podstawowe ustalenia, jak: nazwę ubezpieczyciela, ubezpieczającego i ubezpieczonego, przedmiot ubezpieczenia, okres ubezpieczenia, wysokość sumy ubezpieczenia i składki, ryzyko ubezpieczeniowe oraz sposób postępowania w razie powstania szkody. Wynikają z tego konkretne obowiązki ubezpieczającego i ubezpieczonego, np. płacenie składki, zgłoszenie szkody, określające podstawę współpracy podmiotu gospodarczego z instytucjami ubezpieczeniowymi.
W umowie ubezpieczeniowej może być również określona część szkody, która pozostaje do wyrównania przez samego ubezpieczającego i stanowi jego udział własny w pokryciu szkody. Ma to – w ramach współpracy ubezpieczającego z ubezpieczycielem – skłonić ubezpieczającego do większej dbałości o stan bezpieczeństwa ubezpieczonego mienia.
Przy współpracy podmiotu gospodarczego z instytucją ubezpieczeniową w zakresie szczególnie starannego zabezpieczenia mienia, towarzystwa ubezpieczeniowe stosują obniżki składek ubezpieczeniowych. Zachodzi to wtedy, gdy podmiot gospodarczy stosuje dodatkowe zabezpieczenia mienia, jak na przykład urządzenia sygnalizujące powstanie ognia, stały dozór przez strażników, urządzenia sygnalizacyjno- -alarmowe chroniące przed włamaniem itp.
Leave a reply