Kapitał podmiotu gospodarczego dzieli się na kapitał własny i kapitał obcy. Kapitał własny przeznaczony jest przez właścicieli na prowadzenie jednostki gospodarczej i tworzy się go z wkładów właściciela, podmiotu gospodarczego, wspólników, wpłat udziałowców lub akcjonariuszy za nabyte udziały i akcje. Kapitał własny zwiększa się lub maleje w wyniku działalności jednostki gospodarczej. Kapitałem własnym jest więc fundusz założycielski i fundusz przedsiębiorstwa w przedsiębiorstwie państwowym, fundusze udziałowy i zasobowy w spółdzielniach, udziały wspólników oraz kapitały: zakładowy, akcyjny, zapasowy i rezerwowy w spółkach. Zysk jednostki gospodarczej może zwiększać kapitał własny.
W kapitał własny podmiot gospodarczy wyposażony jest na czas jego istnienia i im wyższy jest udział kapitału własnego w całym kapitale, tym mniejsza jest zależność jedńostki gospodarczej od innych i mniejsze zagrożenie obniżenia jej majątku w wyniku cofnięcia kredytu oraz większa odporność na zjawiska kryzysu gospodarczego. Większy udział kapitału własnego ułatwia również starania o kredyt, gdyż stosunkowa wysokość kapitału własnego jest jednym z elementów, które bank bierze pod uwagę rozpatrując wniosek kredytowy. Im mniejszy jest udział kapitału własnego, tym ryzykowniejsze stają się wyniki działalności gospodarczej, chociażby z powodu nie zawsze rytmicznego funkcjonowania podmiotu gospodarczego. Udział kapitału własnego w finansowaniu jednostki gospodarczej zależy od rodzaju i branży jednostki oraz od możliwości jej właścicieli i dlatego trudno określić jednoznacznie wysokość tego udziału. Przyjmuje się często, że kapitał własny powinien odpowiadać co najmniej wartości majątku trwałego podmiotu gospodarczego.
Leave a reply