W celu zapewnienia zwrotu kredytów banki żądają zazwyczaj od kredytobiorców odpowiedniego zabezpieczenia kredytów. Odróżnia się materialne i prawne zabezpieczenie kredytu. Materialne zabezpieczenie kredytu polega na tym, że kredyt znajduje zabezpieczenie w tych wartościach, na które został udzielony, oraz w tych składnikach majątkowych kredytobiorcy, które mogą być w każdej chwili upłynnione dla zwrotu kredytu. Prawne zabezpieczenie kredytu przewidziane jest prawem cywilnym i wekslowym. Najczęściej stosuje się hipotekę, czyli prawo na nieruchomości dające bankowi pierwszeństwo w dochodzeniu swych roszczeń, zastaw na rzeczach ruchomych, oznaczający przekazanie (niekoniecznie fizyczne) ruchomości bankowi w celu zabezpieczenia zwrotu kredytu, cesję, czyli przelew wierzytelności, złożenie kaucji, blokadę środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, gwarancje bankowe i inne. Dość powszechnie stosowanym prawnym zabezpieczeniem kredytu jest weksel własny in blanco, czyli z pominięciem kwoty i terminu płatności, nieraz z dodatkowym poręczeniem wekslowym (awal).
Banki mogą udzielać również kredytów dewizowych. Źródłem finansowania tych kredytów są środki dewizowe banku, kredyty zagraniczne uzyskane przez bank oraz zagraniczne kredyty rządowe, korporacji finansowych lub międzynarodowych instytucji finansowych. Wniosek o udzielenie kredytu dewizowego, oprócz dokumentów wymaganych dla kredytów w złotych, powinien być uzupełniony o kopie kontraktów importowych lub eksportowych, ocenę efektywności transakcji, zestawienie przepływów pieniężnych dochodów dewizowych i inne dokumenty wymagane przez bank. Wykorzystanie kredytu dewizowego następuje w ten sposób, że bank realizuje konkretne zlecenia płatnicze kredytobiorcy.
Leave a reply