Tabela obowiązuje od dnia następnego po ogłoszeniu tabeli oraz do ujęcia w księgach rachunkowych aktywów i pasywów walutowych na dzień bilansowy w rozumieniu Ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., DzU Nr 121, poz. 591, będący dniem ogłoszenia tabeli.
Transakcje walutowe to transakcje kupna-sprzedaży walut postawionych sobie wzajemnie do dyspozycji przez strony w nich uczestniczące. Transakcje takie mogą być zawierane przez osoby fizyczne, podmioty gospodarcze, inne osoby prawne i banki, które sprzedają walutę zagraniczną za walutę krajową, rzadziej zaś – za inną walutę obcą, lub kupują walutę obcą za walutę krajową. Przy zawieraniu transakcji powinien być określony kurs waluty oraz termin wzajemnej dostawy walut. Warunki transakcji rozróżniają kursy kasowe i kursy terminowe. Kursy kasowe, zwane również kursami spot (ang. spot rates), występują wtedy, kiedy waluty pozostawione są do wzajemnej dyspozycji natychmiast, najpóźniej jednak w ciągu dwóch dni roboczych od chwili zawarcia transakcji. Są to operacje kasowe. Kursy terminowe (ang. forward rates) obowiązują w transakcjach terminowych, zwanych również transakcjami forward. Kursy te ustala się w momencie zawierania transakcji, a wzajemne przekazanie walut do dyspozycji kontrahentów, po poprzednio ustalonym kursie, następuje w ustalonym terminie późniejszym. Najczęściej stosowane są typowe terminy dostawy walut, wynoszące 1, 3 lub 6 miesięcy.
Specyficzną odmianą transakcji walutowych jest arbitraż walutowy polegający na kupnie i sprzedaży przez banki walut obcych na różnych rynkach walutowych w celu osiągnięcia zysku w wyniku różnych kursów danych walut występujących na tych rynkach. Jeżeli bank kupuje jedną walutę i sprzedaje ją za inną walutę, to taką transakcję nazywa się arbitrażem prostym, jeżeli natomiast bank kupuje i sprzedaje kilka różnych walut, to jest to arbitraż walutowy złożony.
W tabeli 6 nazwy walut przedstawione są w formie trzyliterowych symboli. Symbole te to międzynarodowe jednostki walutowe określone w standardzie międzynarodowym ISO 4217 (ang. International Or- ganization for Standardization – Międzynarodowa Organizacja Standaryzacyjna). Pierwsze dwie litery oznaczają symbol danego państwa, trzecia – symbol waluty. Symbole te używane są np. w Jednolitym Dokumencie Administracyjnym – SAD, stosowanym w odprawie celnej. Wykaz symboli najczęściej spotykanych walut zawiera tabela 7.
Dla odróżnienia waluty polskiej sprzed i po denominacji złotego, która nastąpiła z dniem 1 stycznia 1995 r., przyjęto czasowo w dokumentacji importowo-eksportowej (np. w dokumentach SAD) oznaczenie PLZ dla złotego sprzed denominacji oraz symbol PLN dla złotego nowego, po denominacji. Na przykład więc w 1995 r. kwota 26970 000 PLZ równa się 2697,00 PLN.
Leave a reply