W planowaniu liczby pracowników zatrudnionych przy pracach nienormowanych bierze się pod uwagę rozmiar pracy, jaki ma być wykonany w okresie planowym, lub liczbę stanowisk pracy, jaka ma być obsadzona. Przeważnie podstawą są tu dane statystyczne z okresów ubiegłych dotyczące zatrudnienia i wskaźników związanych z zatrudnieniem. Przy posługiwanu się danymi statystycznymi należy mieć jednak na uwadze wszelkie przeobrażenia w technice i organizacji oraz zmiany na rynku pracy, które wpływają na korektę informacji z okresów ubiegłych.
Podstawą planowania liczby pracowników technicznych, ekonomicznych, administracyjnych jest struktura organizacyjna jednostki gospodarczej oraz księga służb, określająca zakres obowiązków pracowników. W niektórych wypadkach, na przykład w ustalaniu liczby pracowników bezpośredniego dozoru (mistrzowie, kierownicy zmian itp.), można posługiwać się liczbą robotników, jaka powinna przypadać na 1 pracownika dozoru. Liczba ta jest często ustalana na podstawie doświadczeń z praktyki firmy.
W ustalaniu planowanej liczby robotników zatrudnionych przy pracach normowanych stosuje się różne sposoby obliczeń, zależnie od rodzaju norm pracy: normy wyrobu (wydajności), normy czasu (pracochłonności), normy obsługi i normy obsady.
Przy sporządzaniu planu płac, oprócz planowanych zadań jednostki gospodarczej oraz wielkości zatrudnienia, stanowiących podstawę ustalania planowanej kwoty wynagrodzeń, bierze się pod uwagę również ustalenia normatywne oraz materiały analityczne, do których zalicza się regulamin wynagradzania lub układ zbiorowy pracy, tabelę płac, taryfikator kwalifikacyjny, regulaminy premiowania, normy pracy, normy obsad stanowisk pracy, stopę inflacji i inne.
Leave a reply