Budynki, maszyny, urządzenia i inne środki trwałe stanowią bazę techniczną działalności gospodarczej. W planie należy przewidzieć zamierzenia zdążające do ulepszenia bazy technicznej, doskonalenia techniki i organizacji produkcji oraz rozwój bazy przez budowę obiektów gospodarczych i nabywanie nowych maszyn i urządzeń. Rozwój bazy jest objęty planem inwestycyjnym.
Doskonalenie posiadanej bazy technicznej polega na przykład na renowacji i modernizacji parku maszynowego, wprowadzaniu innych korzystnych zmian w konstrukcji maszyn i urządzeń technicznych, stosowaniu nowej techniki i technologii, stosowaniu przedsięwzięć z zakresu unowocześniania wyrobów itp. Zmiany te przyczyniają się do zwiększenia wydajności pracy, wzrostu zdolności produkcyjnej, lepszego wykorzystania surowców i materiałów, poprawy jakości produkcji, wzrostu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ograniczenia negatywnego wpływu działalności gospodarczej na środowisko naturalne.
Plan inwestycyjny obejmuje zadania zmierzające do tworzenia nowych lub powiększenia istniejących, a także odtworzenia zużytych środków trwałych. Celem planu inwestycyjnego jest zapewnienie harmonijnego i zarazem celowego rozwoju jednostki gospodarczej dla uzyskania jak najkorzystniejszych wyników w przyszłości. W planowaniu inwestycji należy kierować się zasadą maksymalnej efektywności, co oznacza przeprowadzenie analiz i badań różnych wariantów inwestycyjnych i wybór rozwiązania najbardziej korzystnego, przynoszącego największe relatywnie efekty. W ocenie efektywności inwestycji stosuje się różne kryteria. Najogólniej jednak przez efektywność inwestycji rozumie się stosunek efektów inwestycji do poniesionych na nie nakładów. Można to wyrazić za pomocą formuły:
E- gdzie: E – wskaźnik efektywności inwestycji, P – wartość produkcji rocznej uzyskanej dzięki danej inwestycji, K – koszt rocznej produkcji (P) pomniejszony o amortyzację, J – wartość nakładów inwestycyjnych z uwzględnieniem ich zamrożenia, r – stopa dyskontowa w procentach, równa najczęściej wysokości stopy oprocentowania kredytu, s – średnia stawka amortyzacyjna w procentach, B – nakłady na zapasy środków obrotowych związanych z użytkowaniem inwestycji.
Minimalny wymóg efektywności danego zadania inwestycyjnego jest spełniony, gdy wskaźnik E jest równy lub większy od jedności (Ll),aw wypadku kilku wariantów inwestycyjnych, ten jest korzystniejszy, który wykazuje najwyższą wartość wskaźnika E. Sposób oceny efektywności inwestycji za pomocą podanego wskaźnika przedstawimy na przykładzie.
Leave a reply