W spółdzielniach kapitał jako podstawowe źródło pochodzenia majątku występuje w formie funduszu udziałowego i funduszu zasobowego. Fundusz udziałowy spółdzielni powstaje z jednorazowych lub ratalnych wpłat, zwanych udziałami, wnoszonych przez członków przystępujących do spółdzielni. Udział pozostaje własnością członka spółdzielni. Wielkość jednego udziału, minimalna liczba udziałów, jaką musi zadeklarować członek spółdzielni, warunki zwrotu udziału i inne warunki dotyczące udziałów określa statut konkretnej spółdzielni. Fundusz udziałowy może być naruszony, jeżeli spółdzielnia poniesie stratę na swej działalności, ale dopiero po wyczerpaniu funduszu zasobowego. Fundusz zasobowy tworzony jest z wpisowego, pobieranego w wysokości określonej statutem spółdzielni od przystępujących do niej członków, z części czystej nadwyżki bilansowej, czyli zysku spółdzielni oraz innych wpływów. W przeciwieństwie do funduszu udziałowego, fundusz zasobowy nie może być dzielony pomiędzy członków spółdzielni. Jedynie w latach 1991-1992, w celu wyrównania następującej w ciągu wielu lat deprecjacji udziałów członkowskich, spółdzielnie mogły dokonać waloryzacji wkładów członkowskich przeznaczając na ten cel środki z funduszu zasobowego.
Jeżeli podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą jest osoba fizyczna, kapitał zasadniczy powstaje z wkładu właściciela. W spółkach kapitał podstawowy tworzy się z wkładów wspólników i ma on różne nazwy w zależności od rodzaju spółki.
W spółce cywilnej, utworzonej na podstawie przepisów kodeksu cywilnego, każdy ze wspólników zobowiązany jest do wniesienia wkładów oznaczonych w umowie, w formie pieniędzy, rzeczy ruchomych, nieruchomości, praw majątkowych, np. najem, patenty, licencje, których finansowym wyrazem jest kapitał spółki. Z chwilą zawarcia umowy spółki następuje przeniesienie własności lub innych praw majątkowych na rzecz wszystkich wspólników spółki cywilnej, gdyż każdy wspólnik jest współwłaścicielem majątku spółki.
Leave a reply