Planowanie taktyczne obejmuje szeroki zakres działań podmiotu gospodarczego i z reguły nie jest adresowane – jak planowanie operatywne – do szczegółowego wykonawcy, gdyż określa zadanie w formie ogólnej dla całej jednostki gospodarczej. Planowanie to dotyczy okresu dłuższego niż planowanie operatywne, zwykle około jednego roku. W planie taktycznym można wyodrębnić część techniczną, która określa czynniki rzeczowe biorące udział w działalności gospodarczej jednostki organizacyjnej, oraz część finansową, określającą nakłady pieniężne i wynik finansowy działalności. W części technicznej mogą występować na przykład zamierzenia usprawnienia konstrukcji wyrobów, zmiany techniki i technologii wytwarzania, weryfikacja norm zużycia materiałów i surowców oraz norm pracy, poprawa w wykorzystaniu maszyn i urządzeń itp. Część finansowa obejmuje na przykład postulowane koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, wartość majątku trwałego i obrotowego niezbędnego do realizacji zamierzeń, wysokość kapitału własnego i obcego oraz wynik finansowy na działalności podmiotu gospodarczego. Planowanie taktyczne, mające charakter problemowy, może częściowo wchodzić do planu funkcjonalnego jednostki prowadzącej działalność gospodarczą (np. w skład biznes planu) lub może stanowić podstawę jego sporządzenia lub uzasadnienia merytorycznego.
Planowanie strategiczne obejmuje problemy, które wymagają dłuższego okresu ich rozwiązania, zazwyczaj kilkuletniego, dlatego skutki działań podjętych w procesie planowania strategicznego mają charakter trwały i są trudne do odwrócenia. Planowanie strategiczne dotyczy istoty zmian w wielkości jednostki gospodarczej, jej działalności oraz strukturze i tym samym służy osiągnięciu długookresowych celów tej jednostki uwzględniających przewidywane zmiany otoczenia, w jakim jednostka gospodarcza funkcjonuje. Ten rodzaj planowania umożliwia przedsiębiorstwu prowadzenie działań wyprzedzających w stosunku do zmian sytuacji rynkowej lub w poziomie techniki, co umożliwia osiąganie dobrych wyników. Planowanie strategiczne może przewidywać rozwiązanie na przykład takich problemów, jak: zmiana asortymentu produkowanych dotąd wyrobów, reorganizacja sprzedaży wyrobów przez wybór marketingowej strategii działania obejmującej między innymi organizację własnej sieci dystrybucji, podział podmiotu gospodarczego lub utworzenie wspólnego przedsiębiorstwa z innymi jednostkami, ustalenie własnego zaplecza naukowo-badawczego, rozbudowa jednostki organizacyjnej itp. Zakres planu strategicznego zależy głównie od wielkości, branży i układu organizacyjnego firmy oraz od jej pozycji na rynku.
Leave a reply