Przedmiotem ubezpieczenia w handlu zagranicznym jest obrót towarowy z zagranicą i obsługa tego obrotu. Ze względu na różnorodność zawieranych transakcji oraz na stosunkowo długie trasy przebiegu towarów i dłuższy okres przebywania ładunków w drodze, w obrotach zagranicznych wykształciło się wiele rozmaitych form ubezpieczeń. Uwzględniając obiekt ubezpieczenia można podzielić ubezpieczenia w handlu zagranicznym na ubezpieczenia ładunków (cargo), ubezpieczenia środków transportu (casco) i ubezpieczenia finansowe.
Ubezpieczenie ładunków obejmuje nie tylko straty, na jakie towar jest narażony w czasie przewozu, lecz również podczas załadunku, przeładunku i składowania, oraz inne interesy związane z przewozem, np. spodziewany zysk ze sprzedaży towarów, które uległy uszkodzeniu lub zniszczeniu. Przedmiotem ubezpieczenia środków transportu mogą być różnego rodzaju środki przewozowe, np. statki, wagony kolejowe, samochody i inne. Ubezpieczenia finansowe obejmują głównie ubezpieczenie kredytów eksportowych i ubezpieczenie od ryzyka kursowego.
Ubezpieczenie kredytu eksportowego ma na celu zagwarantowanie eksporterom wyrównania strat w wypadku niezapłacenia przez zagranicznego kontrahenta za sprzedany mu towar na kredyt. Ta ochrona interesów eksportera jest jednoznaczna z popieraniem eksportu, co leży w interesie poszczególnych krajów dla utrzymania równowagi bilansu handlowego oraz zapewnienia zatrudnienia mieszkańcom danego kraju. System ubezpieczeń kredytowych przez przyjęcie na siebie ryzyka kredytowego przyczynił się do wzrostu międzynarodowej wymiany towarowej. Ubezpieczenie od ryzyka kursowego zabezpiecza kontrahentów w obrocie zagranicznym od strat, jakie mogą wyniknąć ze zmiany kursu waluty stosowanej w kontrakcie. Dodatnie lub ujemne różnice kursowe waluty obcej w stosunku do waluty krajowej mogą mieć bowiem wpływ na opłacalność zawartej transakcji eksportowej lub importowej.
Leave a reply