Certyfikat asekuracyjny wystawia towarzystwo ubezpieczeniowe jako dowód, że ładunek wysłany przez ubezpieczonego objęty jest polisą generalną. W certyfikacie tym podane są warunki ubezpieczenia, rodzaj ładunku, trasa transportu i wartość ubezpieczenia. Jeżeli ubezpieczenia dokonują maklerzy ubezpieczeniowi, wystawiają oni noty kryjące, stwierdzające że towar wymieniony w nocie został przez nich ubezpieczony we wskazanym towarzystwie asekuracyjnym.
W celu rozłożenia ryzyka i zmniejszenia niebezpieczeństwa wypłaty nadmiernych odszkodowań zakład ubezpieczeniowy może ponownie ubezpieczyć dany obiekt u innego ubezpieczyciela w zamian za część składki ubezpieczeniowej. W razie zaistnienia szkody odszkodowanie jest rozłożone na obydwu ubezpieczycieli. Ten rodzaj powtórnego ubezpieczenia nazwany jest reasekuracją. Często w wypadku obiektów znacznej wartości ubezpiecza je nie jedno, lecz wspólnie kilka przedsiębiorstw asekuracyjnych, co nazywa się koasekuracją.
Odrębną grupę ubezpieczeń w międzynarodowych przepisach i postanowieniach asekuracyjnych stanowią ubezpieczenia morskie, mające bardzo starą tradycję. W ubezpieczeniach morskich stosuje się często przy ubezpieczeniach cargo wzorcowe polisy typowe angielskiego i niemieckiego systemu ubezpieczeń:
– angielską polisę Lloyda z 1779 r., zwaną S.G. Lloyd Policy,
– niemiecką polisę, zwaną hamburską, z 1912 r., określaną również jako polisa A.D.S., gdyż opiera się na ogólnych niemieckich warunkach ubezpieczeń morskich (Allgemeine Deutsche Seeversicherungsbedingungen) .
Leave a reply