Składki na ubezpieczenie społeczne pracowników płacone są przez pracodawców i wynoszą w zasadzie 45% wynagrodzenia za pracę. W niektórych wypadkach, jak na przykład w razie wzrostu liczby pracowników zatrudnionych w szkodliwych warunkach, zwiększenia się liczby zachorowań na choroby zawodowe, liczby wypadków przy pracy w określonych warunkach lub wzrostu rent przyznanych z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, okręgowy inspektor pracy Państwowej Inspekcji Pracy oraz państwowy wojewódzki inspektor sanitarny mogą wystąpić do ZUS o wymierzenie dodatkowej stawki w wysokości od 1 do 7% podstawy jej wymiaru, stosownie do wzrostu kategorii ryzyka przy pracy.
Obowiązek ubezpieczenia pracowników ciąży na pracodawcy, a niespełnienie tego obowiązku grozi konsekwencjami wynikającymi z obowiązujących przepisów. W wypadku osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących, obowiązek zgłoszenia ciąży na osobie prowadzącej tę działalność. Ubezpieczonym oraz członkom ich rodzin przysługują z tytułu ubezpieczenia społecznego następujące świadczenia:
– zasiłki na wypadek choroby i macierzyństwa, mające najszerszy zasięg i poważne znaczenie społeczne, obejmujące takie świadczenia pieniężne, jak zasiłek chorobowy, zasiłek porodowy, macierzyński i wychowawczy:
– zasiłek pogrzebowy po ubezpieczonych oraz emerytach, rencistach i członkach ich rodzin:
– świadczenia emerytalne i rentowe, zabezpieczające ubezpieczonym w wieku poprodukcyjnym i inwalidom egzystencję na poziomie określonym przez sprawujących władzę:
– ubezpieczenia rodzinne, obejmujące np. renty dla członków rodziny pozostających po ubezpieczonym:
– świadczenia wypadkowe, gwarantujące w razie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej jednorazowe świadczenie i świadczenia bieżące wyrównujące poszkodowanemu stratę na zarobku:
– świadczenia lecznictwa specjalistycznego, takie jak zaopatrzenie w protezy, aparaty ortopedyczne itp. oraz świadczenia rehabilitacyjne.
Leave a reply