Kredyty mogą być klasyfikowane według różnych kryteriów i przekrojów. Mimo wielkiego bogactwa form i rodzajów kredytów można przyjąć na cele poznawcze pewne kryteria pozwalające wyodrębnić podstawowe układy klasyfikacyjne. Do nich można zaliczyć klasyfikację kredytów według podmiotów powstających w stosunkach kredytowych, okresu, na jaki udzielono kredytu, przedmiotu kredytu oraz techniki operacji kredytowych.
Podstawowymi podmiotami będącymi uczestnikami w stosunkach kredytowych są kredytodawca i kredytobiorca. Kredytodawcami mogą być osoby prywatne, podmioty gospodarcze, lecz zazwyczaj są nimi instytucje zawodowo zajmujące się udzielaniem kredytów, a więc banki i kasy oszczędnościowe. Odbiorcami kredytu mogą być jednostki gospodarcze z różnych działów gospodarki narodowej i różnej wielkości oraz ludność, np. kredyt na budowę domu.
O podziale ze względu na okres, na który kredyt jest udzielany i po upływie którego powinien być spłacony, wspomniano już poprzednio wyróżniając kredyty krótkoterminowe, średnioterminowe i długoterminowe.
Nie ma jednolitych i ścisłych kryteriów podziału kredytów na te trzy kategorie, gdyż różne banki stosują tu odmienne granice klasyfikacji. Zazwyczaj kredyty krótkoterminowe udzielane są na okres kilku miesięcy, najwyżej do 1 roku. Kredyt średnioterminowy dotyczy okresu kilkuletniego, bardzo często okres ten wynosi od 1 do 3 lat. Kredyt udzielany na dłuższy okres jest zazwyczaj zaliczany do kredytów długoterminowych, a górna granica czasu, na który jest udzielany, może wynosić 20, a nawet więcej lat.
Ze względu na przedmiot kredytu rozróżnia się jego dwa podstawowe rodzaje: kredyt towarowy, zwany również kredytem handlowym lub kupieckim, oraz kredyt pieniężny, często nazywany kredytem bankowym, gdyż na ogół udzielany jest przez banki, lub kredytem finansowym.
Leave a reply