Rachunki do rozliczeń zagranicznych mogą być wykorzystywane przez podmioty gospodarcze do rozliczeń z firmami zagranicznymi oraz do regulowania zobowiązań powstałych m.in. w związku z realizacją umów w obrocie towarami i usługami z zagranicą.
Otwarcie rachunków bankowych następuje na podstawie umowy zawartej między bankiem a przyszłym posiadaczem rachunku. Umowa jest zawierana na wniosek jednostki prowadzącej działalność gospodarczą, która zamierza korzystać z rachunku bankowego. Na mocy tej umowy, wynikającej z prawa bankowego i kodeksu cywilnego, bank zobowiązuje się do wykonywania zleceń płatniczych posiadacza rachunku i innych czynności przewidzianych zakresem usług banku. Wniosek o otwarcie rachunku bankowego powinien zawierać szereg ustaleń o charakterze formalno-prawnym. We wniosku należy przedstawić dokumenty stwierdzające nabycie przez wnioskodawcę uprawnień do prowadzenia działalności gospodarczej, wskazać osoby upoważnione do dysponowania rachunkami oraz dołączyć wzory podpisów tych osób. Otwarcie rachunku w walucie obcej w celu dokonywania rozliczeń dewizowych wymaga od wnioskodawcy udokumentowania określonych uprawnień wynikających z prawa dewizowego.
Przepisy w sprawie form i trybu przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem banków stanowią, że rozliczenia pieniężne między stronami mogą być gotówkowe albo bezgotówkowe, co powinna określać zawarta między nimi umowa.
Rozliczenia gotówkowe przeprowadza się za pomocą wystawienia czeku gotówkowego lub przez wpłacenie gotówki na rachunek wierzyciela. Obsługa obrotu bezgotówkowego odbywa się w formie polecenia przelewu konkretnej należności, czeku rozrachunkowego lub akredytywy.
Leave a reply