Podział planowania na planowanie operatywne, taktyczne i strategiczne jest często związany z planowaniem bieżącym oraz krótkoterminowym i długoterminowym. Chociaż podstawami planowania operatywnego, taktycznego i strategicznego są w głównej mierze problemy, które powinny być rozwiązywane w różnych przedziałach czasowych w podmiotach gospodarczych, to jednak tego podziału nie można utożsamiać wyłącznie z długością okresu obowiązywania danego rodzaju planu. Nie można więc tego podziału planów klasyfikować tylko z punktu widzenia czasu, jaki dany plan obejmuje.
Planowanie operatywne jest podstawowym elementem organizacji pracy wewnątrz danej jednostki i wiąże wszystkie odcinki i ogniwa składające się na proces gospodarczy określonej jednostki organizacyjnej w jedną harmonijną całość, by zapewnić jej prawidłowe funkcjonowanie.
Tego rodzaju planowanie obejmuje krótsze odcinki czasu (np. miesiąc, dekadę, dzień, a nawet jedną zmianę) i ustala bezpośrednio zadania dla wykonawców różnego szczebla, np. zakładu, wydziału, oddziału i innych mniejszych ogniw. Musi tu istnieć silna więź między planowaniem operatywnym a bieżącą organizacją przebiegu realizacji zadań gospodarczych. Plan operatywny wyznacza zadania wyrażone w jednostkach rzeczowych, niezbędne zasoby do ich realizacji oraz określa terminy ich wykonania, co jest warunkiem sprawnego kierowania i zarządzania jednostką gospodarczą. Ustalenie bezpośrednio zadań cząstkowych dla poszczególnych ogniw w ramach jednej jednostki gospodarczej, uwzględnienie konkretnych warunków realizacji w danym okresie i wyznaczenie wykonawców powoduje, że planowanie operatywne jest często nazywane planowaniem bieżącym lub wykonawczym.
Leave a reply