Nadwyżka ponad kredyt techniczny w obrocie clearingowym

Nadwyżka ponad kredyt techniczny w obrocie clearingowym jest niekorzystna dla wierzyciela, gdyż angażuje bezowocnie jego środki finansowe, nadwyżka ta bowiem – podobnie jak wszystkie należności na rachunku clearingowym jednego kraju – nie może być wykorzystana w rozliczeniach clearingowych z innymi krajami ani na rynkach wolnodewizowych. Jednak w praktyce wymiany międzynarodowej stosuje się określoną formę upłynniania zamrożonych środków finansowych w clearingu w postaci sprzedaży salda clearingowego lub jego części za dewizy wymienialne lub za towary. Taka transakcja nosi angielską nazwę switch (wym. suicz). Rozróżnia się switch finansowy i switch towarowy. Switch finansowy polega na sprzedaży należności na rachunku clearingowym w danym państwie za waluty wymienialne kontrahentom z innego państwa. Switch towarowy oznacza zakup towarów za należności clearingowe w kraju, w którym te należności powstały, a następnie sprzedaż tych towarów kontrahentom z innych krajów za waluty wymienialne. Przypomina to w pewnym stopniu ukryte transakcje reeksportowe na rynki wolnodewizowe. Umowy clearingowe nie przewidują stosowania transakcji switchowych, lecz w praktyce transakcje te są stosowane. Zajmują się nimi zwykle firmy wyspecjalizowane w transakcjach switchowych, a niekiedy i banki.

W transakcjach switchowych występuje zwykle w stosunku do posiadacza należności clearingowych disagio (dyzażio), co oznacza, że posiadacz tych należności otrzymuje za walutę clearingową mniej wolnych dewiz niż wynikałoby to z przeliczenia waluty clearingowej po kursie oficjalnym lub rynkowym. Przyczyną tego jest głównie fakt, że ceny towarów w obrocie clearingowym są zazwyczaj wyższe niż w handlu za wolne dewizy. Wynika to poniekąd stąd, że kupcy w krajach prowadzących rozliczenia clearingowe znajdują się w sytuacji przymusowej i skazani są na wzajemne obroty handlowe, gdyż nie posiadają walut na zakupy wolnodewizowe i dlatego wzajemnie stosują ceny wyższe. U kupujących za wolne dewizy w transakcjach switchowych występuje natomiast zwykle dodatkowa korzyść, zwana agio (ażio) wynikająca z różnicy kursów walutowych.