Blog Archives

Wyjaśnienia wymaga wartość firmy, która w tym wypadku nie oznacza wartości samego majątku podmiotu gospodarczego, lecz stanowi różnicę między ceną, jaką gotów jest zapłacić nabywający daną jednostkę gospodarczą, a wartością rynkową całego jej majątku, czyli wartością rynkową podmiotu gospodarczego

Kapitał podmiotu gospodarczego dzieli się na kapitał własny i kapitał obcy. Kapitał własny przeznaczony jest przez właścicieli na prowadzenie jednostki gospodarczej i tworzy się go z wkładów właściciela, podmiotu gospodarczego, wspólników, wpłat udziałowców lub akcjonariuszy za nabyte udziały i akcje. Kapitał własny zwiększa się lub maleje w wyniku działalności jednostki gospodarczej. Kapitałem własnym jest więc fundusz założycielski i fundusz przedsiębiorstwa w przedsiębiorstwie państwowym, fundusze udziałowy i zasobowy w spółdzielniach, udziały wspólników oraz kapitały: zakładowy, akcyjny, zapasowy i rezerwowy w spółkach. Zysk jednostki gospodarczej może zwiększać kapitał własny.

Jak już wspomniano, produktem w ujęciu marketingowym jest każdy przedmiot, usługa i inny element, zdolne zaspokoić potrzeby nabywców. Oceniając produkt potencjalny nabywca rozważa, jakie korzyści może z niego uzyskać. Bierze tu pod uwagę nie tylko samą postać i formę fizyczno-chemiczną produktu, ale wszystkie elementy, jakie na produkt się składają, a więc jego jakość, markę, opakowanie oraz usługi z nim związane, np. montaż, przywóz do domu. Wynika z tego wniosek, że produkt rozpatrywany z punktu widzenia marketingu to znacznie więcej niż tylko przedmiot fizyczny, gdyż obejmuje wszystko to, co skłania konsumenta do jego nabycia.

Polecenie przelewu służy do regulowania zobowiązań z tytułu wszelkich rozliczeń, bez względu na wysokość kwoty. Dłużnik wydaje bankowi pisemne polecenie przekazywania ze swego rachunku określonej kwoty na rachunek wierzyciela.

Metoda degresywna amortyzacji skłania do zwiększenia tempa inwestowania i wymiany parku maszynowego, gdyż pozwala szybciej zgromadzić środki na odtwarzanie majątku trwałego. Racjonalne gospodarowanie i wykorzystanie funduszu odtworzeniowego przyczynia się do wzrostu efektywności gospodarczej i wdrażania postępu technicznego. Szybsze nagromadzenie funduszy zmniejsza niebezpieczeństwo strat z powodu zużycia ekonomicznego maszyn i urządzeń. Przyspieszenie amortyzacji w pierwszych latach użytkowania środków trwałych ma również znaczenie finansowe, gdyż zwiększenie kosztów z tego tytułu powoduje w początkowych okresach obniżenie podatku dochodowego płaconego przez jednostkę od osiągniętego zysku i przesunięcie tych zobowiązań na okres późniejszy. Jeżeli jednak stosowanie metody degresywnej spowodowałoby znaczne zwiększenie kosztu wyrobu, tak że jego cena straciłaby walor konkurencyjności, i z tego powodu sprzedaż wyrobów napotka na barierę popytu, to z naliczania amortyzacji według tej metody trzeba zrezygnować.

Niedobór dewiz w danym kraju jest zwykle poważnym hamulcem w rozwoju handlu zagranicznego. Dewizami określa się wszelkie zagraniczne wartości pieniężne. Najczęściej spotykanymi w handlu zagranicznym formami dewiz są należności na rachunkach w bankach zagranicznych oraz weksle, czeki, przekazy bankowe i akredytywy pieniężne wystawione w walutach obcych.

Działalność inwestycyjna kończy się z chwilą odbioru inwestycji do eksploatacji, co następuje na podstawie protokołu odbioru spisywanego między wykonawcą inwestycji a inwestorem. Stwierdzone w trakcie odbioru usterki powinny być przez wykonawcę usunięte. To samo dotyczy usterek, jakie mogą wystąpić po odbiorze, lecz w czasie okresu gwarancyjnego, który może wynosić nawet 3 lata od chwili odbioru obiektów budowlanych.

Często w ustalaniu warunków płatności dostawcy towarów stosują skonto. Skonto jest to procentowy upust udzielany od sumy rachunku w zamian za wcześniejszą zapłatę w ramach określonego terminu. Jeżeli na przykład rachunek opiewa na 600 zł, a warunki płatności określone przez wystawcę rachunku stanowią, że rachunek ma być spłacony do 30 dni, kiedy zaś zapłata nastąpi w terminie 7 dni, wówczas stosowane jest skonto 3%, to w wypadku uregulowania płatności w terminie 7- dniowym, kupujący zapłaci o 18 zł mniej (600 zł – 3 % = 18 zł), czyli 582 zł. Kiedy kupujący dysponuje wolnymi środkami, opłaca się mu korzystać ze skonta.

Kapitał własny podmiotu gospodarczego oraz inne środki będące do jego dyspozycji (np. zobowiązania) często nie są wystarczające do sfinansowania zamierzonej działalności gospodarczej. W takim wypadku jednostka gospodarcza może zaciągnąć kredyt bankowy, ale bank nie ma obowiązku jego udzielenia. Bank udziela kredytu po stwierdzeniu, że przedsiębiorstwo ma zdolność kredytową, przez co rozumie się zdolność jednostki gospodarczej do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami. Oznacza to, że stan majątkowy przedsiębiorstwa i osiągane wyniki finansowe działalności gospodarczej stanowią pełne zabezpieczenie terminowej spłaty udzielanych przez bank kredytów. Jeżeli wypłacalność jednostki jest wątpliwa, może ona otrzymać kredyt zabezpieczony gwarancją innego banku lub poręczeniem podmiotu gospodarczego o dobrej kondycji gospodarczej lub innym prawnym zabezpieczeniem spłaty kredytu.

Podjęta decyzja o zakupie zostanie zrealizowana, jeżeli powstanie sytuacja sprawiająca, że konsument towar kupi. Sytuację tę może określać i tworzyć wiele warunków, np. nastrój konsumenta, zachowanie się otoczenia, niezmienność powodów zakupu, posiadanie pieniędzy na zakup i wiele innych. Zainteresowania marketingowe nie powinny kończyć się z chwilą dokonania zakupu przez nabywcę, gdyż nabywca może być z nabytego produktu zadowolony, lecz może też produkt nie spełniać jego oczekiwań. Poznanie przyczyn, zwłaszcza braku satysfakcji z nabycia produktu, i dążenie do ich wyeliminowania powinno być istotą dalszych działań marketingowych, gdyż jest duże prawdopodobieństwo, że zadowolony klient będzie powtarzał zakupy tego właśnie produktu.

Analiza struktury asortymentowej produkcji i sprzedaży towarów pozwala ustalić, czy jednostka gospodarcza dostosowała swą działalność do zapotrzebowania rynku. Struktura asortymentowa produkcji jest wyrazem możliwości technicznych, surowcowych oraz kadrowych przedsiębiorstwa i każda zmiana ustalonej struktury asortymentowej może negatywnie wpłynąć na możliwości produkcyjne, wydajność pracy, koszty itp. Podstawowym jednak wyznacznikiem zmiany struktury asortymentowej są potrzeby rynku i do nich tę strukturę należy dostosować, mimo że wspomniane wskaźniki mogą ulec pogorszeniu.

Czas efektywny oblicza się odliczając od czasu nominalnego czas przerw (przestojów) na naprawy maszyn i konserwację. W podanym wyżej przykładzie przypadają na nie w roku średnio 264 godziny, efektywny czas pracy wynosi więc 2112 – 264=1848 h. W praktyce stosowany jest współczynnik wykorzystania czasu nominalnego, który jest stosunkiem czasu efektywnego do nominalnego i w podanym przykładzie wynosi: 1848:2112 = 0,875 lub 87,5%. Znając czas nominalny i współczynnik jego wykorzystania można obliczyć czas efektywny jako iloczyn czasu nominalnego i wspomnianego współczynnika. W omawianym przykładzie wynosi on: 2112-0,875=1848 h. W celu określenia efektywnego czasu pracy wszystkich maszyn w danej jednostce produkcyjnej, potrzebnego do obliczenia jej zdolności produkcyjnej, mnoży się przez siebie liczbę czynnych maszyn, czas nominalny maszyny na jedną zmianę, współczynnik wykorzystania czasu nominalnego i współczynnik zmianowości. Jeżeli przyjmiemy dane poprzednio obliczone, efektywny czas pracy wszystkich maszyn, których jest 25, wynosi: 25 maszyn-2112 h-0,875-2,12 = 97 944 h.

Strategia segmentacji stosowana jest głównie na rynku konsumpcyjnym nabywców indywidualnych i dlatego w dalszych wywodach zasadniczy akcent zostanie położony na kryteria segmentacji tego właśnie rynku. Nie oznacza to jednak, że przedsiębiorstwa wytwarzające dobra inwestycyjne i zaopatrzeniowe mogą tę sprawę pomijać. Grupują one nabywców według innych kryteriów niż na rynku konsumpcyjnym. W odniesieniu do nabywców instytucjonalnych (jednostki gospodarcze, instytucje, organizacje itp.) trzeba uwzględnić takie kryteria, jak: branża i wielkość nabywcy, lokalizacja, średnie zużycie danego produktu w roku, wielkość przeciętnego zamówienia, stosowana technologia itp.