Rachunki do rozliczeń zagranicznych mogą być wykorzystywane przez podmioty gospodarcze do rozliczeń z firmami zagranicznymi oraz do regulowania zobowiązań powstałych m.in. w związku z realizacją umów w obrocie towarami i usługami z zagranicą.

Prezentacja otoczenia firmy zawiera analizę rynku i analizę konkurencji oraz strategię marketingową, charakterystykę głównego rynku, określenie konkurencji, jej zasięgu i zagrożeń występujących ze strony konkurentów, porównanie własnego wyrobu z wyrobami konkurencyjnymi, omówienie organizacji dystrybucji towarów, strategii w zakresie cen, serwisu naprawczego i systemu gwarancji, opis stosowanych środków i zakresu reklamy oraz utrzymywania więzi z konsumentem.

Wszystkie te świadczenia finansowane są z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tworzonego ze składek pracodawców na ubezpieczenia społeczne, z wyjątkiem części zasiłków chorobowych wypłacanych z wynagrodzeń osobowych zakładów pracy.

W jednostkach gospodarczych, w których stosuje się normy czasu, można posługiwać się wskaźnikami pracochłonności. W tym wypadku planowaną pracochłonność oblicza się dzieląc normę pracochłonności przez iloczyn wskaźnika wykonania normy i wskaźnika przewidywanego wzrostu wydajności pracy w okresie planowym. Jeżeli norma czasu, ustalona w wysokości 53 minut na wykonanie 1 szt. wyrobu, wykonywana była dotychczas w 104%, a w okresie planowanym przewiduje się dalszy wzrost wydajności pracy o 2,5%, to planowana pracochłonność wyrobu wynosi (z dokładnością do 1 minuty): 53 : (1,04 1,025) = 53 : 1,066 = 50 minut

Przedmiotem ubezpieczeń społecznych jest ochrona ubezpieczeniowa zdrowia, zdolności do pracy i możliwości zarobkowania oraz życia człowieka. Ubezpieczenie społeczne zapewnia świadczenia pieniężne i rzeczowe w razie wypadków losowych powodujących określone potrzeby materialne wynikłe z takich zdarzeń losowych, jak na przykład choroba, wypadek przy pracy, inwalidztwo, bezrobocie, śmierć. Omawiane ubezpieczenie wiąże się również z zaopatrzeniem emerytalnym oraz z wypłatą zasiłków pracownikom mającym rodzinę na utrzymaniu, zasiłków macierzyńskich i innych. Ubezpieczenie społeczne, jako forma ubezpieczenia obowiązkowego wynikającego z przepisów odpowiednich aktów prawnych, było początkowo bezpośrednio związane z wykonywaniem pracy i odnosiło się tylko do osób związanych z prawnym stosunkiem pracy i członków ich rodzin. Z biegiem czasu zaczęło ono obejmować coraz szersze kręgi społeczeństwa: nie będących pracownikami i wykonujących pracę podporządkowaną, np. właścicieli gospodarstw rolnych, adwokatów, rzemieślników, a od kilkunastu lat wszystkie osoby prowadzące wszelką działalność gospodarczą. Obecny system ubezpieczenia społecznego w Polsce jest zatem produktem kilkudziesięciu lat rozwoju.

Istotą planowania jest rozpoznanie przyszłości i określenie w dokumencie nazywanym planem zadań oraz środków nieodzownych do realizacji przyszłych działań gospodarczych określonej jednostki. Plan łączy wszystkie zamierzenia związane z działalnością gospodarczą w jedną całość, aby w konkretnej sytuacji ekonomicznej osiągnąć w optymalnym stopniu założone cele firmy.

Producent może wpływać celowo na zmianę poszczególnych faz cyklu życia produktu, a zwłaszcza na przedłużenie fazy II i III lub skrócenie fazy I i IV. Te zmiany oraz przedłużenie całego cyklu życia produktu zależą głównie od ożywienia działalności marketingowej związanej szczególnie z dystrybucją i aktywizacją sprzedaży oraz od zmian właściwości produktu.

W planowaniu płac stosuje się odrębne metody w stosunku do tej grupy pracowników, której płaca zależna jest od nakładów pracy, inne metody – w odniesieniu do pracowników wynagradzanych za czas pracy. W pierwszym wypadku chodzi o płace za prace normowane i planowana wysokość płac zależy od wielkości produkcji oraz stawki za jednostkę produkcji, w drugim wypadku zaś planowana wysokość płac zależy od przepracowanego czasu przez wszystkich zatrudnionych i stawki za jednostkę czasu według tabeli płac.

Porównując wskaźniki w różnym zakresie i w różnych ujęciach, o których wspomniano w poprzednim punkcie, należy określić odchylenie między sprecyzowaną w trakcie analizy wielkością badanego zjawiska a bazą będącą podstawą oceny. To ustalenie różnic wynika z porównania wymienionych wielkości i dlatego w niektórych opracowaniach można spotkać się ze znakiem równości między metodą porównań i metodą odchyleń. Opracowania te traktują metodę odchyleń poniekąd jako dalszy ciąg metody porównań, wynikający z logiki jej praktycznego stosowania.

W planowaniu liczby pracowników zatrudnionych przy pracach nienormowanych bierze się pod uwagę rozmiar pracy, jaki ma być wykonany w okresie planowym, lub liczbę stanowisk pracy, jaka ma być obsadzona. Przeważnie podstawą są tu dane statystyczne z okresów ubiegłych dotyczące zatrudnienia i wskaźników związanych z zatrudnieniem. Przy posługiwanu się danymi statystycznymi należy mieć jednak na uwadze wszelkie przeobrażenia w technice i organizacji oraz zmiany na rynku pracy, które wpływają na korektę informacji z okresów ubiegłych.

Podobnie podmiot gospodarczy stale płaci swym pracownikom z pewnym opóźnieniem w stosunku do czasu wykonania pracy, co wynika z konieczności obliczenia kart pracy, czasu przepracowanego, wielkości premii i innych danych oraz sporządzenia listy płac. Należność pracowników za liczbę dni opóźnienia wypłaty od dnia wykonania pracy do chwili wypłacenia wynagrodzenia stanowi zobowiązanie i jest wykorzystane na sfinansowanie działalności gospodarczej. Również składki na ubezpieczenie społeczne, niektóre podatki i inne zobowiązania są płacone z opóźnieniem w stosunku do terminu zarachowania.

Naprawa bieżąca obejmuje stosunkowo niewielki zakres prac i polega na wymianie lub reperacji nielicznych, najczęściej zużywających się części i elementów maszyn. Naprawa średnia obejmuje wymianę poważniejszych elementów i części maszyn. Naprawiany obiekt jest na pewien okres wycofany z ruchu.

Clearing wielostronny różni się od clearingu dwustronnego głównie sposobem wyrównywania sald. Podstawą wprowadzenia clearingu wielostronnego, zwanego również clearingiem multilateralnym, jest zawarcie przez państwa w nim uczestniczące odpowiedniej umowy międzynarodowej i powołanie międzynarodowej instytucji rozrachunkowej, którą zazwyczaj jest bank. Do tej instytucji rozrachunkowej, nazywanej agentem, wszystkie kraje objęte umową zgłaszają w określonych okresach salda należności osiągnięte za dany okres z każdym partnerem we wzajemnej wymianie. Instytucja rozrachunkowa dokonuje rozliczeń wielu sald należności i zobowiązań dwustronnych każdego kraju, przeprowadza ich kompensatę przez wzajemne potrącanie należności i zobowiązań oraz ustala jedno saldo dla każdego kraju w stosunku do instytucji rozrachunkowej. Z wielu sald brutto powstaje więc w stosunku do poszczególnego kraju saldo netto, które może stanowić zobowiązanie danego kraju w odniesieniu do agenta wymagające uregulowania lub należność przekazywaną przez agenta danemu partnerowi. Warunkiem clearingu wielostronnego jest przeliczanie sald dwustronnych wyrażonych w różnych walutach na jedną walutę określoną w umowie.