Monthly Archives Grudzień 2015

Termin marketing pochodzi od angielskiego słowa „market”, po polsku – rynek, zbyt, i oznacza przede wszystkim wiedzę o tym, jak działać na rynku, by najkorzystniej kształtować stosunki między producentem a konsumentem lub użytkownikiem produktów. Nie wystarczy tu ograniczyć swe działanie tylko do szukania zbytu dla produktu i temu podporządkować zabiegi organizacyjne w przedsiębiorstwie, lecz oznacza to całkowite przesunięcie akcentów z produktu na rynek i konsumenta. By to uzyskać, marketing wymaga przede wszystkim zmiany sposobu myślenia personelu zarządzającego firmą, który w podejmowaniu decyzji musi przede wszystkim określić, co rynek chce, co klient przyjmie, a dopiero potem uruchamiać czynności techniczne i organizacyjne. To inne, nowe ukierunkowanie myślenia w przedsiębiorstwie jest koncepcją działania na rynku, której punktem wyjścia są potrzeby konsumenta. Jednostka gospodarcza kierująca się koncepcją marketingową realizuje swe cele zaspokajając potrzeby nabywcy. Taka jednostka ustala najpierw potrzeby człowieka, które powodują zapotrzebowanie na określony produkt, i dopiero po tym ustaleniu podejmuje działania służące wytwarzaniu tego produktu. Należy więc najpierw ustalić, kim są klienci przedsiębiorstwa i czego oczekują, a po uzyskaniu na to odpowiedzi wytwarzać takie produkty, które można sprzedać. Koncepcja marketingowa traktuje działalność wytwórczą jako pochodną impulsów rynkowych i łączy się to bardzo często z lansowaniem i wytwarzaniem nowego produktu.

Za inwestycje uznaje się wykorzystanie środków finansowych na nabycie rzeczowych składników majątkowych, niematerialnych wartości majątku trwałego oraz finansowych składników majątkowych. Można tu więc mówić o inwestycjach rzeczowych, obejmujących nabycie budynków i budowli, maszyn i urządzeń, środków transportu, obiektów produkcyjnych, zapasów itp., inwestycjach niematerialnych, takich jak zakup patentów, licencji itp., oraz inwestycjach finansowych, które oznaczają lokatę środków pieniężnych w udziałach w innych firmach lub w długoterminowych papierach wartościowych, np. w akcjach, obligacjach, bonach skarbowych.

Kredyty mogą być klasyfikowane według różnych kryteriów i przekrojów. Mimo wielkiego bogactwa form i rodzajów kredytów można przyjąć na cele poznawcze pewne kryteria pozwalające wyodrębnić podstawowe układy klasyfikacyjne. Do nich można zaliczyć klasyfikację kredytów według podmiotów powstających w stosunkach kredytowych, okresu, na jaki udzielono kredytu, przedmiotu kredytu oraz techniki operacji kredytowych.

Cechą charakterystyczną zużycia ekonomicznego jest to, że odnosi się ono do ściśle określonych warunków. Zmiana miejsca użytkowania lub zmiana przeznaczenia może uczynić eksploatację danego środka trwałego ekonomicznie opłacalną. Na przykład wspomniany parowóz, który w eksploatacji na kolei jest nieopłacalny, może być opłacalny w transporcie wewnętrznym lub przetaczaniu wagonów.

Środki trwałe uczestniczące w procesie gospodarczym przedsiębiorstwa zużywają się, co jest szczególnie widoczne w wypadku maszyn i urządzeń oraz środków transportu. Zużycie związane z eksploatacją maszyn i urządzeń może być wynikiem działania czynników mechanicznych, np. ścieranie się współpracujących z sobą elementów maszyn, czynników cieplnych, np. odhartowanie się i zmiana twardości części maszyn, czynników chemicznych, wywołujących korozję części itp. Na zużycie mogą oddziaływać również czynniki związane ze środowiskiem, w którym maszyna pracuje, takie jak na przykład zapylenie lub zawilgocenie atmosfery.

Trzecią grupę stanowi plan rozwoju firmy, określający warunki, jakie muszą być spełnione, by osiągnąć zamierzoną produkcję i sprzedaż, sposób funkcjonowania firmy w przyszłości (tryb zarządzania, struktura organizacji sprzedaży), formę zagospodarowania środków inwestycyjnych (plan inwestycji), znaczenie rozwoju firmy dla miejscowości i regionu, liczbę nowych miejsc pracy.

Jak już wspomniano, przed podjęciem decyzji o udzieleniu kredytu oraz w trakcie jego wykorzystywania bank ocenia, czy efektywność gospodarowania i stan majątkowy kredytobiorcy zapewniają wypłacalność gwarantującą zwrot kredytu z odsetkami w umownych terminach spłaty. Badanie zdolności podmiotu gospodarczego do zaciągania zobowiązań odbywa się zwykle na podstawie różnych danych o wynikach gospodarczych i sytuacji majątkowej jednostki gospodarczej oraz ich wzajemnych relacji wyrażonych we wskaźnikach umożliwiających syntetyczną ocenę standingu finansowego. Nie ma jednego wzorcowego trybu postępowania w ocenie jednostki gospodarczej ani z góry określonej liczby wskaźników i dlatego poszczególne banki mogą stosować różne mierniki do analizy ekonomicznej podmiotów gospodarczych w zakresie zdolności samofinansowania i możliwości płatniczych na cele kredytowania.

Nie wszystkie wymienione formy kooperacji między przedsiębiorstwem a bankiem są stosowane przez każdy bank. Niektóre banki mogą nie mieć warunków do wykonywania określonych czynności, np. brak skrytek sejfowych, brak warunków do świadczenia usług konsultacyjno-doradczych. Inne czynności bankowe wymagają zgody organów administracji rządowej lub Prezesa Narodowego Banku Polskiego, np. obrót wartościami dewizowymi, emisja papierów wartościowych.

Analiza struktury kosztów pozwala poznać skład wewnętrzny kosztów i opiera się zazwyczaj na stosunku procentowym poszczególnych elementów kosztów do całości kosztów. Struktura kosztów w układzie rodzajowym jest jednym z ważniejszych wskaźników charakteryzujących koszty własne w poszczególnych działach gospodarki, gałęziach i branżach. Zestawienie porównawcze struktury kosztów według układu rodzajowego z planem, z wykonaniem w poprzednich okresach lub między jednostkami gospodarczymi tej samej branży wskazuje w zasadzie kierunek badań analitycznych.

Przedmiotem ubezpieczenia w handlu zagranicznym jest obrót towarowy z zagranicą i obsługa tego obrotu. Ze względu na różnorodność zawieranych transakcji oraz na stosunkowo długie trasy przebiegu towarów i dłuższy okres przebywania ładunków w drodze, w obrotach zagranicznych wykształciło się wiele rozmaitych form ubezpieczeń. Uwzględniając obiekt ubezpieczenia można podzielić ubezpieczenia w handlu zagranicznym na ubezpieczenia ładunków (cargo), ubezpieczenia środków transportu (casco) i ubezpieczenia finansowe.

Przedmiot leasingu może po upływie uzgodnionego w umowie terminu wrócić do leasingodawcy bądź może przechodzić na własność leasingobiorcy. Z tego względu rozróżniamy leasing operacyjny oraz leasing finansowy.

Wszystkie trzy wspomniane osoby występują na przykład w ubezpieczeniu społecznym pracowników, w którym pracodowca zawiera umowę z ubezpieczycielem oraz płaci składki i jest w tym wypadku ubezpieczającym, pracownik otrzymujący z tego tytułu świadczenia w razie niezdolności do pracy, będący ubezpieczonym, oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych jako ubezpieczyciel wypłacający te świadczenia. Często w stosunku ubezpieczenia mogą uczestniczyć tylko dwie osoby, na przykład wtedy, kiedy właściciel ubezpiecza swój majątek od kradzieży z włamaniem zawierając z towarzystwem ubezpieczeniowym stosowną umowę i płacąc składki. Właściciel majątku jest wtedy jednocześnie ubezpieczającym i ubezpieczonym.

Podział kosztów na rzeczowe i osobowe wynika z udziału zaangażowania składników majątku trwałego i obrotowego oraz pracy ludzkiej w całości kosztów. Do kosztów rzeczowych zalicza się przykładowo amortyzację maszyn i urządzeń, zużycie materiałów, surowców i energii. Koszty osobowe odnoszą się do nakładów pracy ludzkiej i obejmują wynagrodzenia i narzuty na płace oraz odpisy na fundusz świadczeń socjalnych.