Karty płatnicze mogą być ważne tylko na terenie kraju, lub mogą mieć zasięg międzynarodowy. Do popularnych w Polsce kart, którymi można płacić również za granicą, mając rachunek w polskim banku, należą przykładowo karta VISA Classic przeznaczona dla osób fizycznych oraz VISA Business dla podmiotów gospodarczych.

Wśród spółek zawieranych na podstawie przepisów kodeksu handlowego (spółki prawa handlowego) wyróżnić można dwie formy spółek: spółki osobowe i spółki kapitałowe. Do spółek osobowych zalicza się spółkę jawną i spółkę komandytową, do spółek kapitałowych natomiast – spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i spółkę akcyjną.

Oprócz środków trwałych w skład rzeczowego majątku trwałego wchodzą inwestycje rozpoczęte. Przez inwestycje rozpoczęte rozumie się ogół poniesionych kosztów pozostających w bezpośrednim związku z nie zakończoną jeszcze budową, montażem lub przekazaniem do użytku nowego środka trwałego albo ulepszeniem już istniejącego środka trwałego.

Zasada koncentracji opiera się na zasadzie sprecyzowanej przez teorię organizacji, której istotą jest łączenie określonych zadań i czynności przez odpowiednio dobrane zespoły wykonawców. Koncentrując wysiłki oraz środki, którymi się dysponuje, uzyskuje się jak najszybsze wykonanie założonych zadań, co ma na przykład zasadnicze znaczenie w budownictwie. Wiąże się to z minimalnym okresem zaangażowania tych środków do realizacji podjętych przez podmiot gospodarczy zadań. Zasada koncentracji polega na tym, że nie należy przewidywać w planie rozproszenia środków na zbyt wiele zadań w nim określonych, lecz należy je koncentrować na te zadania, które pozwalają najszybciej osiągnąć spodziewane efekty.

Banki prowadzą rachunki bankowe w celu rejestracji wkładów pieniężnych, przechowywania środków pieniężnych, ewidencji udzielanych kredytów oraz przeprowadzania rozliczeń. W celu przeprowadzania operacji finansowych związanych z działalnością gospodarczą przedsiębiorstw i innych jednostek banki otwierają i prowadzą rachunki bieżące, rachunki pomocnicze, rachunki lokat terminowych oraz rachunki do rozliczeń zagranicznych.

Wycofywanie z rynku produktów, które weszły w fazę starzenia się, i wprowadzenie na rynek produktów nowych wymaga zmian w strukturze asortymentowej. Zmiany te, przeprowadzane zwykle z punktu widzenia wytwórcy, muszą uwzględniać przede wszystkim potrzeby rynku, jednak pogodzenie wspólnych interesów producenta i nabywcy jest często dość trudne. Zmiana struktury asortymentowej powodująca pogłębienie asortymentu, czyli zróżnicowanie pionowe produktów, może przedsiębiorstwu produkcyjnemu przynieść istotne korzyści. Może to być zwiększenie ogólnej wielkości sprzedaży dzięki zaoferowaniu nabywcom większego zakresu produktów, możliwość zwiększenia sprzedaży jednego produktu, kiedy inny produkt jest wycofywany z rynku, lepsze wykorzystanie zdolności produkcyjnej itp. Pogłębianie asortymentu musi wiązać się ściśle z segmentacją rynku i ma sens tylko wtedy, kiedy poszczególne odmiany produktu adresowane są do określonych segmentów. Jeżeli nie można wprowadzić zróżnicowania segmentowego, zwiększanie głębokości asortymentu przeznaczonego dla tego samego segmentu może spowodować, że produkty danego wytwórcy będą dla siebie samych konkurencyjne, co sprawi, że wzrost sprzedaży jednej odmiany pociągnie za sobą spadek sprzedaży innej odmiany produktu. Jest to dla producenta w sumie niekorzystne, gdyż w takim wypadku środki wydane na pogłębienie asortymentu zostaną zużyte niepotrzebnie.

Etap pierwszy polegający na czynnościach przygotowawczych obejmuje określenie zagadnień podlegających analizie oraz zakresu i celu badania, gromadzenie materiałów sprawozdawczych i innych informacji o badanym zjawisku oraz ich weryfikację, ustalenie metod badania i formy przedstawienia wyników analizy. W ramach tego etapu należy również nakreślić szkic i ustalić harmonogram roboczy przebiegu prac analitycznych, gdyż wprowadza to porządek w wykonywaniu analizy i ułatwia jej przeprowadzenie. Dobrze i precyzyjnie przeprowadzony etap przygotowawczy wpływa w poważnym stopniu na pozytywny przebieg dalszych etapów.

Marketingowe spojrzenie na rynek nie może dostrzegać jedynie przeciętnego konsumenta, lecz musi zauważyć znaczne zróżnicowanie nabywców. Różnią się oni swoimi potrzebami, upodobaniami, możliwościami finansowymi, motywami zakupu, lokalizacją, sposobem postępowania na rynku i to zróżnicowanie jest podstawą kryterium podziału nabywców na segmenty. Grupowanie nabywców w określony sposób, wyodrębnienie stosunkowo jednorodnych kategorii nabywców według przyjętych kryteriów to segmentacja rynku. Segment konsumentów to grupa nabywców o zbliżonych cechach, motywacjach, warunkach życia i zachowania się na rynku.

Postępowanie konsumentów na rynku najbardziej zależy od tego, czy jest to rynek dóbr konsumpcyjnych, nabywanych przez ludność, czy rynek dóbr inwestycyjnych, np. budynków, budowli, maszyn i urządzeń, środków transportu i innych, nabywanych przez podmioty gospodarcze. Na rynku dóbr konsumpcyjnych przy zakupie danego produktu, większą rolę odgrywają emocje nabywców, motywy subiektywne i nieraz irracjonalne, fakt możliwości nabywania towarów w małych ilościach, większa liczba pośredników handlowych i pewne wahania cen oraz rola środków masowego przekazu w promocji produktu.

Przez przychody ze sprzedaży rozumie się kwotę należną przedsiębiorstwu z tytułu świadczeń wykonanych przez to przedsiębiorstwo. W przedsiębiorstwie przemysłowym są to głównie przychody ze sprzedaży produktów i usług przemysłowych, w handlu z tytułu sprzedaży towarów, a w przedsiębiorstwie usługowym – przychody za wykonane usługi.

Nadwyżka ponad kredyt techniczny w obrocie clearingowym jest niekorzystna dla wierzyciela, gdyż angażuje bezowocnie jego środki finansowe, nadwyżka ta bowiem – podobnie jak wszystkie należności na rachunku clearingowym jednego kraju – nie może być wykorzystana w rozliczeniach clearingowych z innymi krajami ani na rynkach wolnodewizowych. Jednak w praktyce wymiany międzynarodowej stosuje się określoną formę upłynniania zamrożonych środków finansowych w clearingu w postaci sprzedaży salda clearingowego lub jego części za dewizy wymienialne lub za towary. Taka transakcja nosi angielską nazwę switch (wym. suicz). Rozróżnia się switch finansowy i switch towarowy. Switch finansowy polega na sprzedaży należności na rachunku clearingowym w danym państwie za waluty wymienialne kontrahentom z innego państwa. Switch towarowy oznacza zakup towarów za należności clearingowe w kraju, w którym te należności powstały, a następnie sprzedaż tych towarów kontrahentom z innych krajów za waluty wymienialne. Przypomina to w pewnym stopniu ukryte transakcje reeksportowe na rynki wolnodewizowe. Umowy clearingowe nie przewidują stosowania transakcji switchowych, lecz w praktyce transakcje te są stosowane. Zajmują się nimi zwykle firmy wyspecjalizowane w transakcjach switchowych, a niekiedy i banki.

Przewidywane zaangażowanie środków niezbędnych dla realizacji zadań jednostki gospodarczej znajduje swe odzwierciedlenie w planowaniu zaopatrzenia materiałowego oraz w planowaniu zatrudnienia i płac.

Stopniowe zużywanie się środków trwałych w toku ich eksploatacji powoduje, że zmniejsza się ich wartość początkowa. To zmniejszanie wartości początkowej środków trwałych nosi nazwę umorzenia środków, stanowi zatem korektę wartości początkowej nabycia lub wytworzenia użytkowanych środków trwałych.