Category Biznes

Etap pierwszy polegający na czynnościach przygotowawczych obejmuje określenie zagadnień podlegających analizie oraz zakresu i celu badania, gromadzenie materiałów sprawozdawczych i innych informacji o badanym zjawisku oraz ich weryfikację, ustalenie metod badania i formy przedstawienia wyników analizy. W ramach tego etapu należy również nakreślić szkic i ustalić harmonogram roboczy przebiegu prac analitycznych, gdyż wprowadza to porządek w wykonywaniu analizy i ułatwia jej przeprowadzenie. Dobrze i precyzyjnie przeprowadzony etap przygotowawczy wpływa w poważnym stopniu na pozytywny przebieg dalszych etapów.

Marketingowe spojrzenie na rynek nie może dostrzegać jedynie przeciętnego konsumenta, lecz musi zauważyć znaczne zróżnicowanie nabywców. Różnią się oni swoimi potrzebami, upodobaniami, możliwościami finansowymi, motywami zakupu, lokalizacją, sposobem postępowania na rynku i to zróżnicowanie jest podstawą kryterium podziału nabywców na segmenty. Grupowanie nabywców w określony sposób, wyodrębnienie stosunkowo jednorodnych kategorii nabywców według przyjętych kryteriów to segmentacja rynku. Segment konsumentów to grupa nabywców o zbliżonych cechach, motywacjach, warunkach życia i zachowania się na rynku.

Postępowanie konsumentów na rynku najbardziej zależy od tego, czy jest to rynek dóbr konsumpcyjnych, nabywanych przez ludność, czy rynek dóbr inwestycyjnych, np. budynków, budowli, maszyn i urządzeń, środków transportu i innych, nabywanych przez podmioty gospodarcze. Na rynku dóbr konsumpcyjnych przy zakupie danego produktu, większą rolę odgrywają emocje nabywców, motywy subiektywne i nieraz irracjonalne, fakt możliwości nabywania towarów w małych ilościach, większa liczba pośredników handlowych i pewne wahania cen oraz rola środków masowego przekazu w promocji produktu.

Przez przychody ze sprzedaży rozumie się kwotę należną przedsiębiorstwu z tytułu świadczeń wykonanych przez to przedsiębiorstwo. W przedsiębiorstwie przemysłowym są to głównie przychody ze sprzedaży produktów i usług przemysłowych, w handlu z tytułu sprzedaży towarów, a w przedsiębiorstwie usługowym – przychody za wykonane usługi.

Nadwyżka ponad kredyt techniczny w obrocie clearingowym jest niekorzystna dla wierzyciela, gdyż angażuje bezowocnie jego środki finansowe, nadwyżka ta bowiem – podobnie jak wszystkie należności na rachunku clearingowym jednego kraju – nie może być wykorzystana w rozliczeniach clearingowych z innymi krajami ani na rynkach wolnodewizowych. Jednak w praktyce wymiany międzynarodowej stosuje się określoną formę upłynniania zamrożonych środków finansowych w clearingu w postaci sprzedaży salda clearingowego lub jego części za dewizy wymienialne lub za towary. Taka transakcja nosi angielską nazwę switch (wym. suicz). Rozróżnia się switch finansowy i switch towarowy. Switch finansowy polega na sprzedaży należności na rachunku clearingowym w danym państwie za waluty wymienialne kontrahentom z innego państwa. Switch towarowy oznacza zakup towarów za należności clearingowe w kraju, w którym te należności powstały, a następnie sprzedaż tych towarów kontrahentom z innych krajów za waluty wymienialne. Przypomina to w pewnym stopniu ukryte transakcje reeksportowe na rynki wolnodewizowe. Umowy clearingowe nie przewidują stosowania transakcji switchowych, lecz w praktyce transakcje te są stosowane. Zajmują się nimi zwykle firmy wyspecjalizowane w transakcjach switchowych, a niekiedy i banki.

Przewidywane zaangażowanie środków niezbędnych dla realizacji zadań jednostki gospodarczej znajduje swe odzwierciedlenie w planowaniu zaopatrzenia materiałowego oraz w planowaniu zatrudnienia i płac.

Stopniowe zużywanie się środków trwałych w toku ich eksploatacji powoduje, że zmniejsza się ich wartość początkowa. To zmniejszanie wartości początkowej środków trwałych nosi nazwę umorzenia środków, stanowi zatem korektę wartości początkowej nabycia lub wytworzenia użytkowanych środków trwałych.

Dalszym krokiem w racjonalizacji rozliczeń bezdewizowych, której podstawą stały się doświadczenia i praktyczna realizacja transakcji kompensacyjnych, były bilateralne, czyli dwustronne, umowy clearingowe zawierane między dwoma państwami. Regulowanie należności, jeżeli idzie o ich istotę, następowało w podobny sposób, lecz ich forma była zgoła inna, gdyż została ujęta w określone ramy administracyjne i rozliczenie zostało powierzone wyspecjalizowanym instytucjom finansowym. Clearing dwustronny polega na wyrównywaniu należności i zobowiązań wynikających z obrotów między dwoma państwami. Płatności te wynikają najczęściej z wymiany handlowej, lecz mogą dotyczyć również innych płatności związanych na przykład z usługami transportowymi, obrotem turystycznym itp. Przewaga clearingu dwustronnego, który przedstawiony jest schematycznie na rys. 6, nad transakcjami kompensacyjnymi wynika głównie z tego, że w clearingu dwustronnym pojedynczy kupcy mogą swobodnie zawierać kontrakty, nie muszą martwić się o wyszukanie partnerów i dbać o powiązanie dostaw towarów.

– środki trwałe zapewniające odpowiednie warunki dla procesów produkcyjnych i ochraniające te procesy oraz umożliwiające działalność nieprodukcyjną, obejmujące grunty, budynki i budowle:

Wskaźnik związania (Wz) w wysokości 0,25 oznacza, że na 1 zł obrotu (sprzedaży) przypada 0,25 zł środków obrotowych. Wskaźnik ten jest tym lepszy, im jest mniejszy, gdyż potrzeba wówczas mniej środków obrotowych dla uzyskania określonego obrotu, co oznacza, że gospodarka środkami obrotowymi jest bardziej efektywna.

Biznesplan (ang. business plan) jest specyficznym zbiorem ustaleń opisowych, analiz i prognoz, określającym cele firmy oraz zadania i sposoby postępowania zmierzające do osiągania tych celów w przyszłości, przy założonych uwarunkowaniach gospodarczych, kadrowych i innych. Traktowany jest jako podstawowy i nowoczesny instrument niezbędny do skutecznego i efektywnego kierowania firmą.

W handlu zagranicznym coraz bardziej intensywnie rozwija się ubezpieczenie różnych rodzajów ryzyka niehandlowego, a więc nie związanych bezpośrednio z działalnością sprzedaży i kupna towarów. Ryzyko niehandlowe obejmuje:

Ze względu na regularność i częstotliwość przeprowadzania analizy można mówić o analizie doraźnej i analizie okresowej. Analiza doraźna, niekiedy nazywana analizą operatywną, służy bieżącym potrzebom zarządzania jednostką gospodarczą, tzn. bieżącemu przeprowadzaniu potrzebnych zmian przez decydentów. Sporządzana jest ona sporadycznie, przeważnie w wyniku sygnału o zaistniałych trudnościach i negatywnych zdarzeniach w działalności firmy. Informacje o zaburzeniach uzyskane w wyniku analizy doraźnej powinny pozwolić na zmianę w funkcjonowaniu firmy, by zabezpieczyć prawidłowy przebieg dalszych działań. Analiza doraźna obejmuje zazwyczaj wybrane elementy działalności firmy, np. sprzedaż, produkcję, rynek zbytu, zapasy towarów. Analiza okresowa sporządzana jest systematycznie w określonych przez kierownictwo firmy okresach, np. analiza miesięczna, kwartalna, roczna. Bada ona najważniejsze odcinki działalności jednostki gospodarczej, a nawet całą działalność gospodarczą i finansową przedsiębiorstwa.